De eerste jaren van de Studentenroeivereniging Njord worden getekend door de inzet van een enkele actieve rechtenstudent en een koninklijke watersportliefheber. Nadat James Cohen Stuart op 5 juni 1874 zijn voornemen bekend had gemaakt, meldden zo’n twintig corpsleden zich spontaan aan. Hij koos zijn vriend W.J. Kolff tot preses en nam zelf het secretariaat op zich. Bij oprichting ontving Njord van Prins Hendrik twee boten in eeuwige bruikleen: de ‘Rotterdam’ en ‘De Rijn’. Van De Hoop werden de Kemphaan en de Amphytrite gekocht.

Aan de Haven werd een loods gehuurd. Het krappe gebouw, dat lekte en zeer vervuild was met de vier boten al overvol. Direct in 1874 werd gezocht naar een geschiktere vestigingsplaats en het oog viel op de tuin van Zwem- en Badinrichting “Rhijnzicht” gelegen aan het Galgewater. Op 21 mei 1875 werd een loods neergezet voor 1750 gulden en een betaling van vijftien gulden per jaar voor het recht van opstal op het terrein van 1,82 are (22,5 bij 8 meter). Precies op die plek staat het gebouw van Njord nog steeds, hoewel er natuurlijk in de loop der jaren de nodige aanpassingen zijn geweest.
Bij de eerste vergadering na de zomer waren de leden het niet geheel eens over de naamgeving. Het spande tussen ‘De Rijn’ en ‘Njord’, maar zelfs nadat Njord de stemming nipt het gewonnen, was er nog sprake van het weglaten van de naam en simpelweg “Studenten Roeivereeniging” aan te houden. James Cohen Stuart begon met het aanspreken van de Noordse godenwereld een traditie: Laga, Aegir, Skadi, Vidar en Skoll zouden volgen. Andere roeiverenigingen zochten bij de Griekse en Romeinse mythologie: Nereus, Triton, Argo, Okeanos en Asopos zijn hier voorbeelden van. Stuart kende zijn Noordse mythologie goed en koos als symbool de zwaan, wiens zang door God Njord bejubeld wordt in de proza Edda.

De grote tijden van Njord begonnen eigenlijk begin jaren negentig. In 1991 wordt het zogenoemde Eerstejaars-klassement in het leven geroepen en de Lichte Acht van Njord wint meteen. In 1995 slagen de Eerstejaars Dames erin om het klassement te winnen. Eén competitieroeister blijkt een enorm talent: Irene Eijs schopt het in de skiff tot de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona en wint vier jaar later brons in de dubbeltwee in Atlanta. Na drie gemiste edities wordt Njord op de Olympische Spelen in Londen (2012) eindelijk weer vertegenwoordigd, en niet zo maar: in de vrouwenacht wint Jacobine Veenhoven de bronzen plak.

Ook in 2016 was Njord weer te zien op het hoogst mogelijke podium, Nicole Beukers wint in Rio de Janeiro Olympisch zilver met de dubbelvier en scoort een jaar later zilver bij de Europese en goud bij de wereldkampioenschappen. In 2021, bij de door covid-19 uitgestelde Spelen van Tokio, is Nicole Beukers er opnieuw bij. Meer dan de zesde plek met de dubbelvier zit er dit keer niet in.